W języku umów używamy zdań warunkowych po to, by przedstawić ustalenia praw, obowiązków i odpowiedzialności każdej ze stron oraz zmniejszyć ryzyko wyniknięcia sporów.

Do przedstawienia warunkowości klauzul umownych mogą służyć zwroty if, in the case, in the event lub where. W tym artykule rozwinę zagadnienie użycia where.

Wszystkie wymienione powyżej zwroty mają tę samą podstawową funkcję w umowach – wyrażają one warunkowość pewnych klauzul.

If i in the event oraz in the case są podobne w tym sensie, że wszystkie odnoszą się do czegoś, co może się wydarzyć w przyszłości i co spowodowałoby uruchomienie określonej klauzuli lub postanowienia w umowie, na przykład: W przypadku sporu, strona wygrywająca jest uprawniona do odzyskania opłat i kosztów adwokackich – In the event of a dispute, the prevailing party shall be entitled to recover its attorney’s fees and costs.

W języku umów słowa if i where pełnią podobne funkcje w tym sensie, że oba wprowadzają warunki, które muszą być spełnione, zanim określona klauzula lub postanowienie w umowie zacznie obowiązywać, ale nie są ścisłymi synonimami.

Mówiąc najbardziej ogólnie: w języku umów if używane jest do wyrażenia sytuacji hipotetycznej lub warunkowej; sugeruje ono, że działanie opisane w klauzuli ma miejsce tylko wtedy, gdy warunek jest spełniony. Z kolei where używane jest w odniesieniu do tego, co ma nastąpić w konkretnej sytuacji, gdy się już ona wydarzy. Where przybiera wówczas znaczenie wyrażenia w przypadku lub w razie (w tym sensie możemy użyć również zwrotów in the case lub in the event); kiedy wiadomo, że opisywana sytuacja lub dany warunek już istnieje lub można się spodziewać, że się wydarzy, a nie, że sytuacja ta jest ledwie hipotetyczna lub warunkowa.

Użycie where zamiast if może podkreślić pewność sytuacji lub warunku i może sprawić, że klauzula lub postanowienie w umowie będą bardziej konkretne.

Co więcej, użycie where zamiast if może sprawić, że język umowy będzie bardziej formalny i precyzyjny.

Na przykład, where może być użyte w odniesieniu do konkretnej klauzuli lub przepisu, które mają zastosowanie tylko w pewnych okolicznościach, natomiast if odnosić się będzie do sytuacji wyobrażonej, która wcale nie musi się wydarzyć, choć może.

Weźmy taki przykład: W przypadku uszkodzenia towaru w transporcie, sprzedawca ponosi koszty naprawy lub wymiany – Where the goods are damaged in transit, the seller shall bear the cost of repair or replacement.

Zwrot where będzie tu bardziej konkretny, niż if (If the goods are damaged…), ponieważ wskazuje na sytuację, gdy towary są już uszkodzone, a nie, że istnieje tylko taka możliwość.

Weźmy inny przykład: Where (zamiast If) a dispute arises, the parties agree to resolve it through mediation” W przypadku (W razie) zaistnienia sporu strony zgadzają się na rozwiązanie go w drodze mediacji. Zwrot where sugeruje, że można się spodziewać, że spór się wydarzy i obie strony zgodziły się na mechanizm jego rozwiązania, a nie, że patrzymy tylko na hipotetyczną sytuację (co dawałoby do zrozumienia użycie if).

W języku umów where jest często używane w połączeniu z takimi zwrotami, jak where applicable (tam, gdzie ma to zastosowanie/ewentualnie/w stosownych przypadkach), where necessary (w razie potrzeby) lub where required (tam, gdzie jest to wymagane), aby wskazać, że określone postanowienie lub klauzula w umowie ma zastosowanie tylko w określonych okolicznościach lub miejscach.

Na przykład, kontrakt może zawierać klauzulę stwierdzającą, że the contractor shall provide all necessary equipment and materials, where required, for the completion of the project – wykonawca dostarczy wszystkie niezbędne urządzenia i materiały, gdzie jest to wymagane, w celu ukończenia projektu. Klauzula ta wskazuje, że wykonawca jest odpowiedzialny za zapewnienie określonego sprzętu i materiałów, ale tylko w sytuacjach, w których są one rzeczywiście wymagane do realizacji projektu.

Innym przykładem jest postanowienie, które mówi: This agreement shall be binding upon and inure to the benefit of the parties hereto and their respective successors and assigns, where applicable – Niniejsza umowa jest wiążąca i przynosi korzyści stronom niniejszego dokumentu oraz, w stosownych przypadkach, ich następcom i cesjonariuszom. Zapis ten wskazuje, że umowa jest wiążąca dla stron umowy oraz ich następców i cesjonariuszy, ale tylko tam, gdzie jest to prawnie dozwolone.

Ponadto, zwrot where może być użyty w odniesieniu do konkretnej sekcji lub postanowienia umowy. Na przykład umowa może stanowić, że the terms and conditions outlined in Section 4, where applicable, shall govern this agreement – zasady i warunki przedstawione w sekcji 4, w stosownych przypadkach, regulują niniejszą umowę. Klauzula ta wskazuje, że warunki przedstawione w sekcji 4 umowy będą miały zastosowanie, ale tylko w sytuacjach, w których są one istotne lub mają zastosowanie.

Więcej przykładów użycia where w języku umów:

Where the parties have agreed to meet to sign the contract, such meeting shall take place at the office of the seller – Jeżeli strony uzgodniły, że spotkają się w celu podpisania umowy, spotkanie takie odbędzie się w siedzibie sprzedawcy.

Where the buyer breaches the contract by failing to make payments, the seller may terminate the contract – W przypadku, gdy kupujący narusza umowę poprzez brak płatności, sprzedający może rozwiązać umowę.

Where the goods are to be delivered at the buyer’s premises, the buyer shall be responsible for providing appropriate unloading facilities – Jeżeli towary mają być dostarczone w siedzibie kupującego, kupujący jest odpowiedzialny za zapewnienie odpowiednich urządzeń rozładunkowych.

Where either party is in default of its obligations under this contract, the non-defaulting party may seek specific performance or injunctive relief – W przypadku, gdy którakolwiek ze stron nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań wynikających z niniejszej umowy, strona niewywiązująca się z umowy może domagać się szczególnego wykonania lub nakazu.